آلا دختری که تو سن ۱۲ سالگی مورد تعرض مردی قرار می‌گیره که برای انتقام وحشیانه به بدن دخترک حمله می بره و

بعد از گذشت چند سال  دوباره سراغ آلای قصه ی ما برمیگرده..

قسمتی از رمان

کاش من یک مرد عادی و نان آور یک خانه ی کوچک بودم. عمیقتر به اطرافم گوش سپرم؛

صدای هیچ انسانی در نمی آمد. حتی صدایی از اتاقک کوچک کنار ساحل هم در نمی آمد؛

اتاقکی که آیه در آن قرار داشت. من آخر آیه را نکشتم و عجیب این بود که ناراحت نبودم. به روی زیبایی آسمان شب چشم بستم

و به چهار ساعت پیش فکر کردم. لحظه ی تحویل گرفتن آیه و یاسر سرخوشی عجیبی داشتم.

گویی بالاخره آموزش های حیوانی میثاق داشت در من اثر می کرد. به محض دیدنشان اسلحه ام را بیرون آوردم و

مجالی ندادم که نفرت نگاه یاسر آنقدر دوام بیاورد که به زبانش برسد. انقدر خشم از دو نفرشان داشتم

که درجا خلاصش کنم و جیغ گوش خراش ایه بلند شود.

مقابل چشمان وحشت زده ی آیه به سمت کامیار رفتم؛ یک دستم را پشت گردنش بردم و در صورتش دقیق شدم.

حتی چشمانش هم می خندیدند و من هم با این نگاهش خندیدم. -بالاخره مرد شدی. خندید و دستانش را دورم حلقه کرد. 

-مرد چیه؟ من الاغتم داداشم. چند بار به پشتش ضربه زدم که با صدای آیه به آن سمت نگاه کردم.

-ولم کن عوضی، ولم کن. یاسر، یاسر پاشو. کامیار را رها کردم؛ صدایم را روی سرم انداختم و دستور دادم:

-ولش کنین. می خواستم واکنشش را ببینم.